Klępino dawniej

i dziś…

Klępino , Województwo: Zachodniopomorskie, Powiat: Stargardzki, Gmina: Stargard

Historia:

Klępino jest niewielką wsią o średniowiecznym rodowodzie położoną na skraju doliny rzeki Iny w odległości 4 km na północ od Stargardu.

Pierwsze wzmianki o wsi Klępino pojawiły się już w dokumencie z roku 1229 potwierdzającym nadania księcia Barnima I i jego matki Mirosławy poczynione na rzecz stargardzkich Joannitów.

Jeszcze w XIII wieku Joannici przeprowadzili akcję kolonizacyjną osadzając przybyłych z Europy osadników na prawie niemieckim. Z tego okresu pochodzi zachowany po dziś dzień układ zabudowy w formie ulicówki.

Ważnym dla odnotowania historii Klępina jest fakt, iż we wrześniu 1655r pojawiły się pod murami Stargardu w sile około 5000 ludzi, odziały Stefana Czarnieckiego. Były to wyprawy odwetowe, mające na celu wyniszczenie posiadłości szwedzkich. Oddziały polskie obozowały nieopodal Klępina.

W okresie międzywojennym istniało tu wiele warsztatów rzemieślniczych. Piekarnia, kuźnia, młyn, pracował szewc, świadczono usługi siodlarskie. We wsi istniały dwie karczmy. Oficjalnymi instytucjami w Klępinie była Kasa Oszczędnościowa i Pożyczkowa. We wsi funkcjonowała szkoła.

Była to jedna z największych wsi w okolicy.

Po II wojnie światowej w latach 1945-1954 Klępino było siedzibą Urzędu Gminy, skupiającą dziesięć okolicznych sołectw. Do Klępina należała osada Cisownik, położona nad rzeką Małką, obecnie zniszczona i wyludniona.

W grudniu 1945 roku Powiatowe Biuro Rolne sporządziło raport, który stwierdził 30% zniszczeń zagród gospodarczych w Klępinie. W budynku nr 14 znajdowała się poczta, którą prowadziła mieszkanka Klępina Pani Maria Klimowicz, warto odnotować, iż znajdował się tu jedyny na całą wieś telefon. Piekarnią, która znajdowała się w domu nr 34 zajmował się Pan Hyrzy, natomiast w kowalstwie specjalizował się Pan Bunio. Wyroby z drewna, stolarstwo i kołodziejstwo stanowiły zajęcie Pana Mariana Pawlickiego.

We wsi wciąż istniała szkoła podstawowa – 4 klasowa – jednosalowa. Kierownikiem i nauczycielem w jednej osobie był Pan Kierznikiewicz.

W okresie powojennym w Klępinie znajdował się również posterunek Policji, a w okolicy budynku nr 19 Mleczarnia. Swą działalność prowadziła także Ochotnicza Straż Pożarna.

Na przestrzeni czasu, wieś nosiła różne nazwy:

CLAPINO 1229; KLEMPIN 1364; KLEMPIEN 1487; CLEMPIN 1618; KLEMPIN 1944

Przyroda:

Według danych Centralnego Rejestru From Ochrony Przyrody (CRFOP) w sąsiedztwie wsi Klępino znajdują się 2 formy ochrony przyrody :

• 1. Dolina rzeki Iny – siedlisko przyrodnicze i stanowisko rzadkich lub chronionych gatunków (użytek ekologiczny) Cel: Ochrona ekosystemów mających znaczenia dla zachowania różnorodnych typów siedlisk., Data ustanowienia: 2004-02-04, Powierzchnia: 5.25 ha

• 2. Żabie uroczysko na Ziemii Stargardzkiej – bagno (użytek ekologiczny) Cel: Ochrona ekosystemów mających znaczenia dla zachowania różnorodnych typów siedlisk. Data ustanowienia: 1997-08-21, Powierzchnia: 0.44 ha

Dziedzictwo historyczne Klępina:

Według danych Narodowego Instytutu Dziedzictwa (NID) z dnia 15.12.2017 na obszarze wsi Klępino znajdują się 2 zabytkowe obiekty wpisane do rejestru zabytków:

• 1. Kościół fil. pw. Narodzenia NMP z XV w., wpisany do rejestru zabytków jako zabytek nieruchomy dnia 30.10.1989

Kościół zbudowano w początkach XV wieku.

– Wiosną 1945 roku świątynię zniszczyły oddziały sowiecki.

– Odbudowany w latach 1988 – 1990 według projektu architekta Walentego Zaborowskiego społecznym wysiłkiem mieszkańców Klępina, przy wsparciu parafii św. Józefa ze Stargardu.

-Wyposażany do roku 1999.

– Poświęcony dwunastego września 1999 roku.