Klępino dawniej

i dziś…

Klępino , Województwo: Zachodniopomorskie, Powiat: Stargardzki, Gmina: Stargard

Historia:

Klępino jest niewielką wsią o średniowiecznym rodowodzie położoną na skraju doliny rzeki Iny w odległości 4 km na północ od Stargardu.

Pierwsze wzmianki o wsi Klępino pojawiły się już w dokumencie z roku 1229 potwierdzającym nadania księcia Barnima I i jego matki Mirosławy poczynione na rzecz stargardzkich Joannitów.

Jeszcze w XIII wieku Joannici przeprowadzili akcję kolonizacyjną osadzając przybyłych z Europy osadników na prawie niemieckim. Z tego okresu pochodzi zachowany po dziś dzień układ zabudowy w formie ulicówki.

Ważnym dla odnotowania historii Klępina jest fakt, iż we wrześniu 1655r pojawiły się pod murami Stargardu w sile około 5000 ludzi, odziały Stefana Czarnieckiego. Były to wyprawy odwetowe, mające na celu wyniszczenie posiadłości szwedzkich. Oddziały polskie obozowały nieopodal Klępina.

W okresie międzywojennym istniało tu wiele warsztatów rzemieślniczych. Piekarnia, kuźnia, młyn, pracował szewc, świadczono usługi siodlarskie. We wsi istniały dwie karczmy. Oficjalnymi instytucjami w Klępinie była Kasa Oszczędnościowa i Pożyczkowa. We wsi funkcjonowała szkoła.

Była to jedna z największych wsi w okolicy.

Po II wojnie światowej w latach 1945-1954 Klępino było siedzibą Urzędu Gminy, skupiającą dziesięć okolicznych sołectw. Do Klępina należała osada Cisownik, położona nad rzeką Małką, obecnie zniszczona i wyludniona.

W grudniu 1945 roku Powiatowe Biuro Rolne sporządziło raport, który stwierdził 30% zniszczeń zagród gospodarczych w Klępinie. W budynku nr 14 znajdowała się poczta, którą prowadziła mieszkanka Klępina Pani Maria Klimowicz, warto odnotować, iż znajdował się tu jedyny na całą wieś telefon. Piekarnią, która znajdowała się w domu nr 34 zajmował się Pan Hyrzy, natomiast w kowalstwie specjalizował się Pan Bunio. Wyroby z drewna, stolarstwo i kołodziejstwo stanowiły zajęcie Pana Mariana Pawlickiego.

We wsi wciąż istniała szkoła podstawowa – 4 klasowa – jednosalowa. Kierownikiem i nauczycielem w jednej osobie był Pan Kierznikiewicz.

W okresie powojennym w Klępinie znajdował się również posterunek Policji, a w okolicy budynku nr 19 Mleczarnia. Swą działalność prowadziła także Ochotnicza Straż Pożarna.

Na przestrzeni czasu, wieś nosiła różne nazwy:

CLAPINO 1229; KLEMPIN 1364; KLEMPIEN 1487; CLEMPIN 1618; KLEMPIN 1944

Przyroda:

Według danych Centralnego Rejestru From Ochrony Przyrody (CRFOP) w sąsiedztwie wsi Klępino znajdują się 2 formy ochrony przyrody :

  • 1. Dolina rzeki Iny – siedlisko przyrodnicze i stanowisko rzadkich lub chronionych gatunków (użytek ekologiczny) Cel: Ochrona ekosystemów mających znaczenia dla zachowania różnorodnych typów siedlisk., Data ustanowienia: 2004-02-04, Powierzchnia: 5.25 ha
  • 2. Żabie uroczysko na Ziemii Stargardzkiej – bagno (użytek ekologiczny) Cel: Ochrona ekosystemów mających znaczenia dla zachowania różnorodnych typów siedlisk. Data ustanowienia: 1997-08-21, Powierzchnia: 0.44 ha

Dziedzictwo historyczne Klępina:

Według danych Narodowego Instytutu Dziedzictwa (NID) z dnia 15.12.2017 na obszarze wsi Klępino znajdują się 2 zabytkowe obiekty wpisane do rejestru zabytków:

  • 1. Kościół fil. pw. Narodzenia NMP z XV w., wpisany do rejestru zabytków jako zabytek nieruchomy dnia 30.10.1989

Kościół zbudowano w początkach XV wieku.

– Wiosną 1945 roku świątynię zniszczyły oddziały sowiecki.

– Odbudowany w latach 1988 – 1990 według projektu architekta Walentego Zaborowskiego społecznym wysiłkiem mieszkańców Klępina, przy wsparciu parafii św. Józefa ze Stargardu.

-Wyposażany do roku 1999.

– Poświęcony dwunastego września 1999 roku.

  • 2. Cmentarz ewangelicki z pocz. XIX w.; wpisany do rejestru zabytków NID jako zabytek nieruchomy dnia 30.08.1991

A co działo się pod adresem Klępino 49 ?

Gospodarstwo rolne prowadzone przez osadników niemieckich a po II wojnie polskich. Piękna stodoła i stajnia z czerwonej cegły, na kamiennym fundamencie, które powstały w 1927 roku. A zatem konie, krowy, kury i kaczki. Zboże, siano, słoma. Żniwa wykopki i orka. Wiejskie życie i praca.

Po oryginalnym domu pochodzącym jeszcze z początku XX w nie ma już śladu, po stajni/oborze także. Zwierząt gospodarskich nie ma tu już dziesiątki lat.

Po zmianie właścicieli w 1994 roku, to miejsce przeszło wiele zmian, po czym kolejne zmiany to lata 2011, 2017,2022 do których dołożyłem mnóstwo starań.

Dziś w końcówce 2022 roku Klępino 49 to przede wszystkim dom dla mojej rodziny. To także miejsce mojej pracy. To tu, w 2016 roku założyłem po raz pierwszy własną działalność. W 2017 w blisko 100 letniej stodole, stworzyliśmy nową przestrzeń dla pomieszczeń biurowych dla siedziby firmy Opałownia. W 2022 roku, tam gdzie kiedyś składowano słomę czy siano, dziś jest klimatyczna sala ekspozycyjna. Tam gdzie kiedyś stała sieczkarnia dziś korzystamy z biura obsługi klienta. W ogrodzie okalającym dawne gospodarstwo nie rosną już ziemniaki. Powstała infrastruktura niezbędna do dystrybucji opału, głównie pelletu i brykietu drzewnego – ekologicznych paliw stałych naturalnego pochodzenia.

Postaraliśmy się jednak aby zachować nieco ducha tamtych lat. Zachowaliśmy dla Was wiele narzędzi, maszyn, rekwizytów, które spotkasz tu na każdym kroku. Mamy nadzieję, że wielu z Was, odwiedzając to miejsce, uśmiechnie się na widok konnego pługa czy kopaczki do ziemniaków. Być może niektórzy z Was przypomną sobie dzieciństwo na wsi oglądając lekkie brony konne lub siewnik. Wiele drobiazgów z zagrody, naczyń, narzędzi. Drewniana waga, beczka, skrzynia… to wszystko skrzętnie przechowane aby dziś móc to Wam zaprezentować.

Nasz mini skansen.

Nie chcąc zapomnieć o historii tego terenu; o historii tego miejsca; o naszej historii; postanowiliśmy, na terenie naszej firmy, stworzyć mini skansen.

Zapraszamy do odwiedzin.

Źródło: klępino.pl ; informacje własne
Zdjęcia: Opałownia